Συριανός ζωγράφος, αγιογράφος, συντηρητής παλιών επίπλων αλλά και σεβάσμιο μέλος της Συριανής κοινωνίας. Παραμένει ως σήμερα ένας άγνωστος αλλά πολύ σημαντικός λαϊκός αγιογράφος και ζωγράφος που τα έργα του σήμερα (αν και εντελώς ξεχασμένα και χαμένα) θεωρούνται μεγάλης και σπουδαίας καλλιτεχνικής αξίας και κοσμούν συλλογές αλλά και εκκλησίες. Υπάρχουν ακόμα πολλά έργα του ξεχασμένα σε αποθήκες περιμένοντας την αξιολόγηση και αναγνώριση τους. Πολλά δε από αυτά τα έργα του παραμένουν εντελώς άγνωστα ή ακόμα και ανυπόγραφα και βρίσκονται διάσπαρτα σε όλη την Ελλάδα. Σήμερα είναι πολύ δύσκολο να εντοπιστούν και μόνο ένα ιδιαίτερα έμπειρο και εξειδικευμένο «μάτι» ειδικού που θα έχει μελετήσει και ασχοληθεί με την τεχνοτροπία του Συριανού αγιογράφου, Στα χρόνια που ζούσε και δραστηριοποιούταν στην Σύρο ήταν ένας από τους διασημότερους Συριανούς με μεγάλη κοινωνική και καλλιτεχνική δράση και μέλος της αξιοσέβαστης κοινωνίας (αν και ιδιαιτέρα χαμηλών τόνων και αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που δεν αναγνωρίστηκε πότε από το ευρύ καλλιτεχνικό status) της Σύρου.

Ο Νικηφόρος Λύτρας είναι ο πατέρας της νεοελληνικής ζωγραφικής. Γεννήθηκε στον Πύργο της Τήνου, το χωριό που προσέφερε μεγάλες και πρωτοποριακές προσωπικότητες στην Τέχνη της μετεπαναστατικής Ελλάδος, που σηματοδότησαν τον νεοελληνικό πολιτισμό. Θεωρείται, μαζί με τον Ν. Γύζη, από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της ώριμης γενιάς της σχολής του Μονάχου και πρωτοπόρος στη διαμόρφωση της διδασκαλίας των Καλών Τεχνών στην Ελλάδα. Μέσα από την πλούσια εικονογραφία του καταφέρνει να αποτυπώσει με αυθεντικό τρόπο την τότε ελληνική πραγματικότητα. Διάσημα έργα του όπως το «Φίλημα», τα «Κάλαντα», «Η επιστροφή από το πανηγύρι της Πεντέλης» αποπνέουν την αίσθηση της εποχής. Στις προσωπογραφίες του επίσης ο Ν. Λύτρας επιχειρεί την απόδοση της ψυχολογικής κατάστασης των εικονιζόμενων ξεπερνώντας την απλή νατουραλιστική εικόνα, πράγμα που ήταν νεωτερικό για την εποχή του. Οι πίνακές του αφηγούνται με ποιητικό τρόπο επεισόδια από την ζωή στα χρόνια που έζησε ο καλλιτέχνης. Ως καλλιτέχνης και ως δάσκαλος, ο Λύτρας σημάδεψε την πορεία της νεοελληνικής ζωγραφικής. Όπως έλεγε χαρακτηριστικά «Η αγάπη προς το ωραίον είναι η γέφυρα μεταξύ Θεού και ανθρώπου»

Από τους σημαντικότερους ζωγράφους των Κυκλάδων του 17ου αιώνα, με μεγάλο αριθμό έργων. Καταγόταν από την Κρήτη και υποθέτουμε βάσιμα ότι εκεί ζούσε έως τήν ώριμη ηλικία του, γιατί μία εικόνα στη μονή Χρυσοπηγής Χανίων με την υπογραφή «χείρ και έξοδος Εμμανουήλ ιερέως Σκορδυλήου», υποδηλώνει, εκτός από κάποια προσωπική σχέση με τη μονή, καί ότι από εκεί θα έφυγε ο ζωγράφος μετά την άλωση των Χανίων από τους Τούρκους (1645). Η παλαιότερη γνωστή χρονολογημένη εικόνα του στις Κυκλάδες είναι του έτους 1647. Πρέπει να είχε εγκατασταθεί στη Μήλο, όπου υπογράφει: Μνήσθητι Κύριε ως αγαθός των δούλων σου Μανουήλ ιερέως Σκορδίλη και Γιακουμετου Μοδινού των επιτρόπων στην εικόνα της Δυνάμεως του Υψίστου. Από τα πλέον διάσημα έργα του είναι η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας Κανάλας στην Κύθνο, εξαιρετικό έργο της Κρητικής σχολής. Την Παναγιά την Κανάλα την αναφέρει και ο Νίκος Γκάτσος στο περίφημο Κυκλαδίτικο που έχει μελοποιήσει ο Μάνος Χατζιδάκις.